Porrotaren inguruko gogoetak

Aurreko sarreraren batean aipatu izan dut irakurle amorratua izanda ere, euskal literaturaren jarraitzaile sutsua ez naizela. Ikastolan adibidez ikasturte bakoitzean euskal literaturako hiru liburu irakurtzera behartzen gintuzten, bai ala da, behartzen gintuzten. Horregatik agian, ez nau harritu Idurre Alonso ikerlariak haren tesian ateratako ondorioak. Hona hemen haren lanaren inguruan aurkitutako gogoeta batzuk:


Idurre Alonsok 16-18 bitarteko gazteen artean egin du ikerketa , ondorio latzak aterataz: euskal literaturaren irakaskuntza makal dabil. Nahasmena da euskal literaturaren irakaskuntzan zer gertatzen den definitzeko Idurre Alonsok erabilitako adjektiboetako bat.

UPV/EHU-ren Publikazio Zerbitzuak lagunduta, Hego Euskal Herriko 21 ikastetxetan landu zuen bere proiektua, 2004/05 ikasturtean: 16-18 urte bitarteko 825 ikasleren txostenak eta 21 irakasleei egindako elkarrizketa luzeak aztertu zituen bere tesian. "Euskal Herrian gutxi izan dira ikasleei irakurrarazi behar zaizkien liburuen gaineko hausnarketak. Hori dela eta irakasleek aitortzen dute batzuetan galduta sentitzen direla eta ez dutela jakiten zein liburu agindu".

Aztertutakoaren arabera Idurrek dio, euskal literatura eta euskara batera irakasteak  literaturaz jabetzea bigarren mailako helburu bilakatzen dakar. "Hezkuntza Sistemak helburu batzuk ezartzen dituela, bai, baina gero ez du zehazten zer egin behar den helburu horietara heltzeko. Jarraipenik ere ez da egiten, eta hortik dator nahasmena; irakasle bakoitzak bere bidea jarraitzen du eta irakasle gehienek ez dakite zer irakatsi behar duten, are gutxiago nola", azpimarratzen du ikertzaileak.

"Honek guztiak ez du bakarrik literatur irakurketak bizi duen porrota erakusten, euskararena ere islatzen du, neurri handi batean", gaineratzen du ikertzaile gazteak