Sentipena, eragina, literatura

Ikasketa guztiak euskaraz egin baditut ere, euskal literaturaren irakurle amorratua ez naizela aitortu behar dut. Irakurtzea benetan gustuko dudan hobby-a da eta alor zein gaia ezberdinetako lanak irakurri ditut, baina gustukoenak beti gaztelaniaz irakurri ditut. Hala ere badira nolabaiteko sentipenen bat sorrarazi nauten euskaraz idatzitako lanak eta horietako bat Anjel Lertxundiren Eskarmetuaren Paperak izeneko obra litzateke.

Idazle eta lan baten inguruko adjektibo positiboak dotore era modu literarioan azaltzea zaila iruditzen zaidanez, norbaitek nonbait liburu honi buruz eta idazle honi buruz adierazitakoa errepikatzea egokiena iruditzen zait, hitz horiek pentsatzen ditudan berberak bait dira eta:

"Berrogei urte bete da Anjel Lertxundik bere lehen liburua argitaratu zuenetik. Berrogei urteko bere literatur ibilbideari pasatu dio ispilua, eta ez da esku hutsik etorri. Testuen gatzean dago zaporea, eta testuen antolakuntzan, berriz, sekretua: oharrez, albo-markaz, paper-puskaz betetako lan horrekin autorearen ispilu kabala osatzea.

Ez da autobiografia bat, baina badu autobiografiatik. Ez da oroitzapen liburu bat, baina asko zor dio oroimenari. Dietario batetik hurbil dago, baina ez dago egunerokotasunaren mende. Bere buruaz ari da autorea, baina ez da bere burua liburuaren xedea. Xedea da berrogei urtean jarraitu dion irakurlearekin elkarrizketan sartzea".